Brits-Engels of Amerikaans-Engels?
Ik krijg van ondernemers wel eens de vraag welke versie van het Engels ze moeten gebruiken: Brits-Engels of Amerikaans-Engels.
Het zou al te eenvoudig gesteld zijn om te zeggen dat Amerikaans-Engels in de Verenigde station wordt gebruikt en dat overal elders Brits-Engels wordt gebruikt.
Het ligt iets ingewikkelder dan dat. Je moet je aanpassen aan het land waar je publiek woont.
Op de kaart hieronder zie je welke versie van Engels waar wordt gebruikt:
Zoals je ziet, maakt Canada gebruik van Brits-Engels en zou het fout zijn om te zeggen dat heel het Midden-Oosten en heel Azië ook Brits-Engels gebruiken.
Maar wat als jouw publiek zich in diverse landen met verschillende voorkeuren voor Engels bevindt?
Dan moet je een keuze maken.
Ofwel maak je twee versies van je website, documentatie enz., maar dat kan logistiek een hele klus zijn en is zeker niet de goedkoopste manier.
Ofwel bepaal je welk land het belangrijkste is en gebruik je slechts één versie. Zodra je een versie hebt gekozen, moet je je dan wel tot die versie houden. Mengen is volledig uit den boze.
De verschillen tussen Brits- en Amerikaans-Engels zijn trouwens veel groter dan je zou denken en gaan verder dan spelling of woordenschat. Er is ook een verschil in stijl: Amerikaans-Engels is recht voor de raap en wat meer salesgericht, Brits-Engels is veel subtieler.
Het best is dan ook dat Engels te gebruiken waar je publiek gewoon aan is, d.i. het Engels dat ze op school hebben geleerd. En dat zie je op bovenstaande kaart.
